Κάλο μήνα σε όλους! Ένας ακόμα Αυγουστος ήρθε, πρέπει πάλι να θυμίσω πως είναι μήνας ευαισθητοποιησης για την νωτιαία μυική ατροφία. Εσεις έχετε κάνει το τεστ λοιπόν; Ρωτήστε το γυναικολόγο σας πριν αποφασίσετε να κάνετε οικογένεια! Ειναι μια απλή εξέταση αίματος! 1 στους 40 είναι φορείς του συγκεκριμένου γονιδίου!
Περσυ τέτοιο καιρό αναμεναμε την άφιξη του τέταρου μέλους της οικογένειας μας, σήμερα σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε τα γενέθλιά της :)! Ο καιρός πέρασε τόσο γρήγορα που καμιά φορά μου φαίνεται σαν ψέμα. Την κοιτάζω και τη θαυμάζω, κάθε της γέλιο, κάθε της λεξούλα είναι ένα θαύμα! Η Ζωή μας είναι ενα παιδί που χαμογελάει συνέχεια και είναι σα να ήρθε και αυτή να μας διδάξει πως πρέπει να ζούμε τη ζωή μας. Αν βλέπουμε το κόσμο μέσα απο τα δικά της μάτια, όλα είναι όμορφα!
Η Ζωή έκανε το πρώτο της ταξίδι στην ελλαδα. Συγκινούμαι τόσο πολύ με την αγαπη που της δειχνουν όλοι, είναι τόσο ομορφο να είσαι αναμεσα σε ανθρώπος που σε αγαπάνε τοσο πολυ. Αλλα η καρδιά μου γίνετε χίλια κομματια που η Ιωάννα μου δε μπορεσε να ζήσει αυτό το ταξίδι. Ξέρω πως στη ζωή μας δε πρεπει να σκεφτόμαστε ετσι, η Ιωάννα εδωσε και πηρε παρα πολύ αγάπη! Είμαστε αυτο που είμαστε γιατί υπήρξε στη ζωή μας! Είμαστε τόσο τυχεροί για τις στιγμές που μας χάρισε και της δώσαμε και μας έδωσε όλη απεριοριςτη αγάπη!
Η απουσία της Ιωάννας πάντα θα με πληγώνει, ο θρήνος είναι μια πολύ προσωπική, δύσκολη και μακροχρόνια διαδικάσια που σε αλλάζει πολυ. Μπορεί μια μέρα να είσαι καλά και μετά καποια άλλη μέρα να σε μουδιάζει τόσο που δε μπορείς να σηκωθείς απο το κρεβατι. Όμως βλέπωντας τη φωτογραφία της Ιωάννας μου παίρνω δυναμη, μαζί με τη Ζωούλα μου δίπλα να μου χαμογελάει με κάθε ευκαιρία, διαλέγω τη ζωή και τη χαρά. Είναι επιλογή!
Πάντα ήμουν πολύ ανοιχτή με αυτό που μας συνεβη, μακάρι να μην συμβεί σε κανένας άλλον ανθρωπο αυτό αλλά δυστυχώς αυτό ξέρω πως δεν είναι αλήθεια. Πολλοί ανθρωποι δε ξέρουν πως να χειριστούν τετοιες καταστάσεις (ήμουν και εγώ μια απο αυτούς) και οι περισσοτεροι αποστασιοποιουνται στο φόβο μη πουν κάτι που δε πρέπει. Η εμπείρια μου, μου δίδαξε πως αυτό όχι μόνο δε βοηθάει αλλα περιθωριοποιεί τους ανθρώπους. Μιλήστε ανοιχτά στους ανθρωπους που υποφέρουν ένα απλό πως είσαι αρκεί, δε ψάχνουν λύσεις. Δε θα ξεχάσω ποτέ όταν ένας φίλος μας που ήρθε στην Αμερική δυο μήνες αφότου είχε φύγει η Ιωάννα, με κοιτάει καποια στιγμή στα ματια και με ρωτάει πως είσαι μέτα την απώλεια της Ιωάννας, έμεινα με ανοιχτό το στόμα. Κανένας σχεδόν πριν δε με είχε ρωτήσει αυτή την απλή ερώτηση και με αυτόν το τρόπο, συμπεριλαμβάνοντας μέσα και το όνομα της......δε προσπάθησε να μου προσφέρει λύσεις ή να μου πει πως όλα θα φτιάξουν απλά με ακουσε, αυτό χρειαζόμουν.
Εύχομαι σε όλους έναν όμορφο Αύγουστο και να μην ξεχνάτε ρωτήστε το γιατρό σας, κάνετε το τεστ!
Βίκυ
